วัดระฆัง โฆสิตารามวรมหาวิหาร หรือ วัดระฆัง ที่ตั้งอยู่เขตบางกอกน้อยอยู่ในเขตการปกครองคณะสงฆ์มหานิกายภาค 1 เป็นวัดที่สร้างขึ้นมาในสมัยอยุธยาซึ่งในอดีตใช้ชื่อว่า วัดบางว้าใหญ่ ซึ่งในสมัยธนบุรี สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชทรงสร้างพระราชวังใกล้กับวัดบางว้าใหญ่ โปรดเกล้าฯให้ยกเป็นพระอารามหลวงและให้เป็นที่ประทับของสมเด็จพระสังฆราช
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชได้ขุดพบระฆังลูกหนึ่งได้โปรดเกล้าฯให้นำไปไว้ที่วัดพระศรีรัตนศาสดารามและได้ทรงสร้างระฆังให้วัดบางว้าใหญ่ 5 ลูกจึงได้พระราชทานนามว่า วัดระฆังโฆสิตาราม
ภายในวัดมีพระประธานยิ้มรับฟ้าที่เป็นพระพุทธรูปเนื้อทองสำริด ปางสมาธิหน้าตักกว้างประมาณ 5 ศอกเศษที่พอเข้ามาที่ประตูก็จะเห็นประธานยิ้มรับฟ้าทุกทีซึ่งไม่เหมือนที่วัดอื่นและพระอุโบสถก็เป็นทรงแบบรัชกาลที่ 1 มีพระปรางค์ รัชกาลที่ 1 มีพระราชศรัทธาสร้างขึ้นมา พระราชทานร่วมกุศลกับสมเด็จพระพี่นางองค์ใหญ่ตั้งอยู่ที่หน้าวิหาร หอระฆังที่พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชทรงมีพระราชกระแสรับสั่งให้สืบถามเรื่องระฆังของวัดบางหว้าใหญ่ด้วย เพราะว่ามีเสียงที่ไพเราะและได้ขอระฆังลูกนั้นไปไว้ที่วัดพระศรีรัตนศาสดาราม
หอพระไตรปิฏก เป็นรูปเรือน 3 หลังแฝด พระเจดีย์สามองค์ที่สร้างโดยเจ้านายวังหลัง 3 องค์และยังมีพระวิหารสมเด็จพระพุฒาจารย์โต พระวิหารสมเด็จพระสังฆราช (ศรี) พิพิธภัณฑ์วัดระฆังโฆสิตาราม(อาคารเฉลิมพระเกียรติแม่น้ำเจ้าพระยา)